ගුරුපාරේ නුඹ තනිවම
පියමනිද්දි හැඩට හැඩේ
මං උන්නා එ පාරේම
හෙමින් අඩිතියා
නිකමටවත් විහිළුවකට
නොහිතු ලෙසින් වැහි වැටෙද්දි
කුඩයක් නැති අසරණ මා
හොදහැටි තෙමුණා
මං දැක දැක නොතේමි නොතේමි
මල් කුඩයක් ඉහලාගෙන
සරදමකට මෙන් හිනැහි
ලහි ගමනින් නුඹත් අනේ
පියමං කෙරුවා
වැස්ස වලාහක දෙව්යන්
දැන්නමි මා තෙත බරියන්
නුඹත් මේමට තරවටුකමි
කරන අපුරුව බලපන්
No comments:
Post a Comment